Dilbilimin en ilginç alanlarından biri etimolojidir - sözlüksel birimlerin kökeninin bilimi. Onların doğum hikayeleri ve kelime haznesine girişleri bazen dedektif hikayeleri, bazen şakalar gibi …
“Libel” kelimesinin anlamı
V.I.'nin bu jetona ilginç bir açıklaması var. Dahl, Rus dilinin birimlerinin yorumlanması konusundaki ünlü çalışmasında. Bilim adamına göre, iftira “isimsiz” (aslında anonim), “küfürlü yazı, ishal bileşimi” dir.
Daha modern sözlüklerde, anonimlik karakteri zaten kaybolur, ancak iftira niteliğinde bir denemenin anlamı ve hatta saldırı hakaretleri ile her zaman kalır. Bununla birlikte, bu sadece yazılı bir mesaj değil, aynı zamanda bir kişi veya bir grup insanın yanı sıra bir siyasi parti veya sosyal hareket hakkında aynı yanlış ve aşağılayıcı bilgilere sahip bir karikatür görüntüsü olabilir.
İlginç bir şekilde, 19. yüzyılda Batı ülkelerinde ve Rusya'da "iftira" kelimesi yanlış bir ihbarın yasal anlamını taşıyordu.
"Libel" kelimesinin etimolojisi
Çoğu zaman, bir tokenin kökeni hakkında oybirliği ile ilgili bir görüş yoktur. Aynı şey "iftira" kelimesinde de oldu. Bütün hikaye bu. Pasquino adından geldiğine inanılıyor. Ancak araştırmacılar kendi bakış açılarına katılmıyorlar. Bazıları, bu adı taşıyan bir kunduracının 15. yüzyılda Roma'da yaşadığına ve üstün günahları çeşitli günahları için acımasızca damgaladığını düşünüyor. Diğerlerine göre, Paskvino ya bir hancı ya da berberdi. Diğerleri, eski zamanlarda Roma sokaklarından birinde, bazı ünlü insanları tasvir eden bir heykelin kolsuz bir kalıntısı kaldığından emindir. Karşısında, öğrencileri büstünün akıl hocası ile dışa benzerliğini gören ve ona aynı adı veren göze çarpmayan bir öğretmen - maestro Paskvino yaşadı.
Geniş bir kaide üzerinde ve çok kalabalık bir yerde bir heykel vardı. Bu, yakında Katolik Kilisesi veya hükümet temsilcilerinin eleştirildiği her türlü keskin epigram, karikatür, genellikle dedikodu veya iftira, bazen anekdotların ona yapıştırılmaya başlamasına katkıda bulundu. Yani Paskvino'ya yapıştırılmış her şey bir iftira olarak kabul edilebilir. İşte bir hikaye.
Kelimenin telaffuzu "libel"
Bu jeton dolaylı olarak Rusça'ya girdi - İtalyanca'dan Lehçe'ye. Doğal olarak, bu nedenle, kelime bu dilin stres özelliğini korudu - her zaman sondan bir önceki hecede, Almanca vurgu ise ikincisine yerleştirilir: pasquíll - libel. Stres bazen kasıtlı olarak bir kelimenin sonuna taşınır. Bu, ifadeye bilerek ironik bir anlam vermek istediklerinde olur: "Yine başka bir iftira çıkardı."
Dilimiz, vurguları mobil olan ve genellikle Rusça öğrenen yabancıların kafasını karıştıran kelimelerle doludur.
"İftira" kelimesine gelince, onu etkilemedi. Hem tekil hem de çoğuldaki yavaşlamada, vurgu her zaman ilk hece üzerinde durur.
Bu kelimenin telaffuzunun başka bir özelliği var - pashkvil'in eski formu. Bu arada, Lehçe'de böyle görünüyor. Ve XVIII - XIX yüzyılların Rus klasik literatüründe bu formda sıklıkla bulunur.
