Leo Ginzburg seçkin bir Sovyet çevirmeni ve gazeteciydi. II. Dünya Savaşı'nın dehşetinden geçtikten sonra, kitaplarında bütün bir neslin katlanmak zorunda kaldığı acıyı anlatıyor. Ancak ana faaliyeti, eserlerin Almanca'dan Rusça'ya çevrilmesiydi.
biyografi
Lev Vladimirovich Ginzburg 24 Ekim 1921'de Moskova'da doğdu. Ailesi Sovyet aydınları için oldukça sıradan biriydi, babası avukat olarak çalıştı. Lev Vladimirovich, bir çocuk olarak, bir Sovyet şair ve oyun yazarı, gazeteci ve savaş muhabiri Mikhail Svetlov tarafından öğretilen Öncüler Evi'ndeki bir edebi stüdyoda derslere katıldı. Okulda bile yoğun bir şekilde Almanca eğitimi aldı. On sekiz yaşına geldiğinde Moskova Felsefe, Edebiyat ve Tarih Enstitüsü'ne girdi. N. G. Chernyshevsky. Bununla birlikte, hemen Uzak Doğu Cephesinde altı yıldan fazla hizmet etmek zorunda kaldığı orduya alındı. Orada şiirleri cephede ve askeri gazetelerde yayınlandı.
Yıllar sonra, 1950 yılında Moskova Devlet Üniversitesi filoloji fakültesinden girdi ve mezun oldu. İlk tercüme edilmiş ve yayımlanmış eseri 1952'de yayımlanan Ermeni dilinden alınmıştır. Daha sonra sadece Alman edebiyatının çevirileriyle uğraştı. Alman yazarların Leo Ginzburg tarafından tercüme edilen birçok eseri, geç Ortaçağ ve Rönesans döneminden kalmadır. 1618-1638'in otuz yıllık savaş zamanlarını, Almanya sakinlerinin folklorunu ve o zamanların şairlerini anlatan kitaplarla ilgileniyordu. O, eski el yazmalarıyla yaşamı soluyan adamdı. Leo Ginzburg'un biyografisi, ameliyattan sonra öldüğünü, kötü durumda olduğunu gösteriyor. Anesteziden sonra uyanmaya mahkum edilmedi ve 17 Eylül 1980'de ünlü Sovyet çevirmeni öldü.
Farklı zamanlardaki Alman halkı hakkında çelişkili görüşler
Erken yaşlardan itibaren Almanca eğitimi alan ve şiir yazan Lev Vladimirovich, ilk bakışta göründüğü gibi edebi tercihlerinde son derece çelişkiydi. Ne de olsa, Hitler ve ortaklarının eylemleri için acı ve kızgınlıkla dolu anti-faşist konular üzerine kitaplar yazdığı göz önüne alındığında, bunun aksine, eski Almanya Orta Çağlarının ve daha sonralarının XVIII.Yüzyılına kadar olan işlerini hangi korkuyla tedavi etti.
Herhangi bir kişide ağır bir tortuya neden olan iç karartıcı his, düzyazısı boyunca Ginzburg'a eşlik eder. Kitaplarında savaş sırasında insanlar arasındaki ilişkiler atmosferini aktarmaya çalışır ve deneyimin acılığının asla zamanla yıkanmayacağına inanır. Sonsuza dek birçok insanın anısına basılmıştır. Aksine, Alman şairlerinin ve yazarlarının metinlerini, o zamanların doğal sözleri ve dramasıyla çeviren Lev Vladimirovich, hayatlarını yazarlarla tekrar birlikte yaşıyor gibi görünüyor. Bu, çeviri kavramı ve bir kişinin kişiliği ile ilişkisinin felsefesiydi.
Leo Ginzburg'un çalışmaları ile aynı ulusun özünü ortaya çıkarmak istediğini varsayabiliriz. Her insanın harika ve korkunç özellikleri olduğunu gösterin. Bu formül tüm uluslar için geçerlidir.
Çeviriler
Alman, Eski Almanca ve Latince'den çevirdiği eserlerin çoğu bu güne kadar en iyisi olarak kabul edilir. Lev Vladimirovich ustaca kelimeye sahipti. Bir virtüözün kolaylığıyla, bu eski metinlerin yazıldığı zamanda zamanla derin geçmişe taşındı. Çevirileri hem Rusya'da hem de Almanya'da çok takdir ediliyor.
Lev Vladimirovich'in çevirilerine yaratıcı bir yaklaşım, genellikle metinlerin hacminde bir artış anlamına geliyordu. Örneğin, Parsifal metni hacimce en az iki katına çıkarıldı. Ve orijinalinde Pavel Celan'ın "Ölüm Fügü" 30 satırdan oluşurken, Ginzburg yüz satırdan fazla Rusça'ya çevirdi. Eserleri arasında “Alman Halk Balladları” ve ünlü “Vaganların Sözleri”, Alman şairlerin şiirleri, şiir ve daha birçok eser bulunmaktadır.
Carmina burana
Veya, çevirdiği gibi, Codex Buranus, şiir ve şarkı koleksiyonu şeklinde Latince aydınlatmalı bir el yazmasıdır. Bu koleksiyon çeşitli konularda şarkılar içerir: öğretici, ziyafet, öğretici, hiciv, sevgi ve edebi dramalar.
Ortaçağ vaganlarının ve goliardların en büyük eser koleksiyonlarından biri Leo Ginzburg'la ilgiliydi. Bu çalışmanın çevirisi hala orijinaline en yakın olanlardan biri olarak kabul edilmektedir. Birçok dilde harika geliyor.
David Tukhmanov, Leo Ginzburg'un çevirdiği “From the Vagans” adlı şarkılardan birini ya da “Student's Song”, “French Side …” ya da sadece “Student” adını verdiğimiz albümü de içeren albümü yazdı.
Faşist Gazetecilik
Yetişkinlikte, çevirmen Lev Ginsburg, eski metinlerle çalışmanın yanı sıra gazetecilikle de uğraştı. Çalışmalarını, Rus halkının kaderiyle yakından bağlantılı olduğu kanlı ve baskıcı faşizm temasına adadı. Faşizm ve komünizm arasında paralellik gösteren Leo Ginzburg, korkaklık konusundaki kitaplarında, totaliter devletlerin boyunduruğu altındaki insanların dar düşüncesinde tartıştı. Aksine, olaylara karıştığı için vahiy ve pişmanlık. Kendi gözlerimle görmek ve İkinci Dünya Savaşı'nın dehşetini izlemek için kalbimden geçmek zorunda kaldım. Yayımlanmış kitapları, savaşa giren kişiler arasında da popülerlik kazandı.
"Sadece kalbim kırıldı …" kitabından alıntı:
Faşizmin dehşeti, genel kabul görmüş ahlakı, ebedi ahlaki standartları öldürmesi, emirleri silmesidir. Hipokrat yemini, bazı Sturmbanführer'den alınan bir emre kıyasla bir kamp doktoru için ne anlama geliyor?
eleştiri
Sovyetler Birliği altındaki küf totaliteryanizm atmosferinde, birçok yayın Ginzburg'un eserlerini yayınlamak istemedi. Mutlu tesadüfle, yayınlanan "Otherworldly Meetings" kitabı yine de 1969'da "New World" dergisinde yayınlandı. Bu kitapta, yazar Üçüncü Reich'ın tepesi ile kişisel röportajları anlattı. Yayınlandıktan sonra, kitap büyük popülerlik kazandı. Ancak bu vahiyler "yukarıdan" onaylanmadı. Bu, baş editörü değiştirmek için başka bir nedendi. O zaman bu tür topikal ve sıcak konular sansürlenmedi.
Öte yandan, Alman Slav Wolfgang Kazak Ginzburg'un çalışması hakkındaki görüşlerini dile getirdi. Ona göre, yazar, savaş öncesi ve İkinci Dünya Savaşı sırasında Almanya'da meydana gelen olayları, Almanları tek başına tüm suçlardan suçlayarak yorumladı.
Son kitap "Sadece kalbim kırıldı …"
Leo Ginzburg tarafından yazılan son kitap “Sadece kalbim kırıldı …” ölümünden sonra yayınlandı. Bu özellikle zor bir el yazmasıydı, çünkü yazı dönemi bir Sovyet çevirmeninin hayatındaki en büyük kayıpla çakıştı. Tam o sırada, sevgiyle Buba adını verdiği Leo Ginzburg'un karısı öldü.
“Çalışmayı çok sevdim, böylece yakından bakıyordu, yüzünü görebiliyordum, neredeyse her zaman nezaket, sakinlik ve nadiren sinirlenmiş, kötülükle parlıyordu. Güzel yüzünden birçok kelime ve çizgi kopyaladım ”
Birçok okuyucuya göre, bu özel kitap keder karşısında merhamet, merhamet, itiraf ve çıplaklık ile doludur. Tüm ruhunu koyan yazar, sevdiklerine ve akrabalarına daha hoşgörülü olmayı ister, her insanda insanlığa hitap eder. Elbette karısının ölümü, el yazmasında böyle ince ama keskin bir not getirdi.
Kitabının adı Leo, ameliyattan önce hemşireye dikte etti, daha sonra hiç uyanmadı. Bunlar, çalışmaları sık sık Rusçaya çevrilen Heinrich Heine'den alıntı yapan Almanca satırlardı. Bu çizgi Und nur mein Herz brachine benziyordu - "Sadece kalbim kırıldı."
