Avrupa ve Doğu medeniyetlerinin nasıl farklı olduğunu anlamak için, Arap dünyasında sonsuz tema hakkında - aşk hakkında söylenenleri dinlemek yeterlidir. Biyolojik olarak, Avrupalılar ve Semitik halklar bir türdür - rasyonel bir insan, ancak zihinsel, psikolojik olarak, farklılıklar üstesinden gelemeyecekleri, ancak sadece elbette bir arzu varsa birleştirilebilir. Doğu halkları son derece şehvetli ve yaşıyor, tabiri caizse, şimdi ve burada sevgiyle. Tıpkı insan ilişkileri alanındaki sofistike pragmatizmlerini anlamadığımız gibi Avrupalı hayal kurmayı da anlamıyorlar. Doğu bilgeliği diyor: hayatta mutlu olmak için et yemelisiniz, et sürmelisiniz ve eti ete sevgiyle yapıştırmalısınız. Avrupa'da prensipte böyle pragmatik bir görüntü ortaya çıkamazdı.
Onunla "Şarkılar Şarkısı" ve Doğu bilgeliği
Eski Ahit kitabı, bilgeliğin en bilge adamı Solomon tarafından yaratıldı. Ve metinlerine göre olduğu gibi değerlendiririz. "Şarkılar Şarkısı" tematik olarak iki bölümden oluşan bir şiirdir. Birincisi, sevgili sevgilisinden bahseder, ikincisinde sevgili sevgilisinden bahseder. Her iki kahramanın fiziksel mizaçları şaşırtıcı. Birbirlerini baştan ayağa tarif ederler, sevdiklerinin vücudundaki her bükülmenin tadını çıkarırlar. Bu konsantre bilgeliğin gözlerine bakmak tamamen yok. “Sevginin omzunda uykuya dalmak, sol eliyle saklanmak, bedenini sevgiyle yıpratmak” ne mutluluk veriyor. Bunlar gerçek alıntılar. Doğu bilgeliği, onları kanatlı ifadeleri alegorik olarak yorumlayan kiliseye sundu. Ancak bu kitabı cahil bir kişiye verin, bunun en yüksek sanatla tarif edilen bir erkeğin ve bir kadının sevgisinin tezahürü olan yüce erotik olduğunu söyleyecektir, çünkü sunumun sadeliğinin arkasında hiçbir sanat göze çarpmaz. Ve Süleyman ustaca şiirinde herhangi bir ahlaki kritere dokunmaz, çünkü şehvetli doğası gelecekte değil, şimdi bu yatakta nasıl sevileceğini bilir. Solomon ve gönülsüz insanları, başka aşk duygularını bilmiyorlar.
Kadın zevk bir depo olduğunu
Arap savaşçıları Cennete olan inançları için gurilerin cennetsel güzelliğini bekliyorlar. Ve bir kadın hakkında oryantal bilgelik sadece bu taraftan konuşuyor. Bu nedenle, 15-28 yaşlarında olgunlaşan ve şafaklarını terk eden kadınların artık Arap şairleriyle ilgilenmemesi şaşırtıcı değildir. Omar Khayyam bile coşkusunu “gözyaşlarının çiyleri titriyor” güllerin “tomurcuklarına” ayırıyor. Ve Eski Ahit'teki Tanrı'nın doğu kadınını doğurganlıkla sürekli olarak kutsadığı hiçbir şey için değildir. Bir zevk deposu olmaktan çıkarsa, bir başkasında, efendisinin türünün devamında mutluluk bulmalıdır. Şair Arap sevgisini inanılmaz özlemle ifade ediyor: “En güzel sevgili arkadaşlarınızla bile, gözyaşı olmadan ve eziyet etmeden ayrılmaya çalışın. Her şey geçecek. Güzellik kaçıyor: ellerinizden uzaklaşın. Aşk zamanın üstesinden nasıl gelebilir? Ne Semitik şairler ne de Semitlerin kendileri bunu anlamıyor. Onların pragmatik dünya görüşü, gençleri hayallerinde 40 yaşındakileri görebilen Avrupalılardan yüz kat daha güçlü kılıyor. Arap, “aşk sıcak yanar” ve “bir kişiyi“ gece gündüz ”den mahrum bıraktığında kendisini sadece 20 yaşında görür. Arap şair, halkının genel fikrini “Sevgi günahsız, saftır, çünkü siz gençsiniz” diyor.
“Tomurcuklar gibi aşk; tomurcuklar gibi ateş
Kan yanıyor ve iç çekiyorken, o zamana kadar yaşamak mantıklı, - Doğu hakkındaki bilgelik aşk düşünüyor. Ve kabul ediyor: yirmi yaşından önce aşık olmamış, birisini sevmek pek mümkün değil. Bu nedenle, İncil'deki “dağılma zamanı ve toplanma zamanı” ile ilişkilerin ortaya çıkması sebepsiz değildir. Oryantal adam zamanın geçiciliğini ateşli yaşama arzusu için bir ceza olarak algılar. Ve aşık olarak, her şeyden önce geçici olduğunu görür.
Ve aşk - ihanet etmeden!
Avrupa bakış açısından garip olan şey, folklorlarında, şiirsel kültürde ve günlük bilgelikte, bir erkek ve bir kadın arasındaki ilişkideki bu bileşenin doğada olmadığı gibi, aşk ihanetine yönelik hiçbir neden olmadığıdır. Ama eğer tuhaf bir şey yoktur, eğer sevgiyi, sadece bir yaban arısının üzerine oturacağı bir önseziyle yaşayan, bir gül goncası gibi, tamamen tüketen genç ve taze bir alev olarak görürseniz. Ve sonuç: yaşlılık bilgeliğe, gençlik sevgiye layık. Avrupalılar için yaşlılık ve gençlik arasında nasıl ayrım yapmayı başardıkları çok zordur.
