Edebiyat ve gazetecilikte bazen anlamları okuyucu için tam olarak açık olmayan ifadeler ve istikrarlı ifadeler vardır. Hepimiz "atış serçesi", "Sisifos emeği", "Trishkin kaftan" gibi ifadeler duyduk. Bunun ne hakkında olduğu herkese açık mı? Örneğin, tökezleyen blok nedir? Bu ifade oldukça yaygındır. Ne anlama geliyor?
Kelimelerin anlamını ve bireysel ifadeleri açıklamak için, anlatım kavramını hatırlamalıyız. Bu karmaşık bir bileşimdir (yani, iki veya daha fazla kelimeden oluşur) kararlı ifadeler ("baş aşağı", "manşonlardan sonra", "kedi ağladı"). Bu ifadelerin bütün kombinasyonuna deyim denir.
İfadebilim, bu tür yerleşik kelime kombinasyonlarını istikrarlı bir anlamla inceleyen bilim olarak da adlandırılır. Bilimin adı, Yunanca phrsis (ifade) ve logolar (öğretim) sözcüklerinden gelir. Deyimbilim, deyimsel birimlerin yapısı ve yapısını, kökenlerini inceler. Yani, anlamı herkes için her zaman açık olmayabilir, daha önce bahsedilen “tökezleme bloğu” ifadesi İncil'den gelir. Hem Eski hem de Yeni Ahit'te bulunur. Kutsal Yazıların bize söylediği gibi, tökezleyen blok Zion'daki Rab tarafından atılmıştır ve tüm kâfirler ve doğru yasalara uymamak üzerine tökezledi.
Slav kilisesinde “tökezlemek” kulağa “tökez” gibi geliyor. Dolayısıyla "tökezleyen blok". Bu, Mukaddes Kitaptan alınan bir ifadenin günlük konuşmaya orijinal anlamıyla girdiği oldukça nadir bir durumdur.
Diğer ifade birimleri bize günlük yaşamdan geldi, özgür ifadelerdi ve sürekli olarak mecazi anlamda kullanılıyordu. Dahası, aralarındaki diğer dillerden nispeten az ödünç alınmıştır; çoğu ifade birimi yerli bir Rus kökenlidir. Bazıları Rus halkının kültürü ve hayatı, günlük ayinler ve geleneklerle ilişkilidir. Örneğin, "beceriksiz iş" veya "koyun derisi olan gökyüzü".
Diğerleri atasözleri ve sözlerden ("atış serçe", "bir köpek yedim" vb.) Veya sanat eserlerinden ("ayı servisi", "Trishkin kaftan") ortaya çıktı. Eski Slav dilinden, “dünyanın tuzu”, “Thomas kâfir”, “cennetteki manna”, aynı “tökezleyen blok” ifadeleri geldi. Diğer ulusların mitlerinden "Procrustean yatak" ve "Augean ahırları" ortaya çıktı.
Sözcük birimleriyle karşılaştırıldığında, ifade birimleri bir dizi özelliğe sahiptir. Her şeyden önce, her zaman karmaşık bir bileşime sahiptirler ve bireysel bileşenler bağımsız anlamı korumaz ("şaşırtıcı"). Edat ve vaka kombinasyonları ("kolun altında") ifade birimleri için geçerli değildir.
İkincisi, deyimsel birimler semantik olarak bölünemez, yani tüm ifade için ortak bir anlamı vardır. Çoğunlukla bu anlam tek kelimeyle ifade edilebilir (“ağlayan kedi” yerine “geri” - “baş aşağı” yerine “küçük”), ancak her zaman değil. Örneğin, "karaya oturun" - zor bir duruma girmek vb.
Ek olarak, ifadeler bileşimin tutarlılığında farklılık gösterir. Bileşenlerini eş anlamlılarla değiştiremezsiniz (örneğin, “zihninizi yaymak” veya “kedi ağladı” - “yavru ağladı” yerine “başınızı fırlatın” deyin). Doğru, istisnalar var (“tüm kalbimle” - “tüm kalbimle”), ancak sayıları küçük.
İfadeler, tekrarlanabilirlik ve öngörülebilirlik ile karakterizedir, yani konuşmada hafızamızda olduğu gibi kullanılırlar. "Koyn" dedi, biz her zaman bir "arkadaş" ekleyeceğiz, ve başka bir şey. Deyimsel birimlerde, örneğin tekil için çoğul olan ("çizgiyi keskinleştir") dilbilgisel kelime biçimini değiştirmesine izin verilmez. Kelimeleri yeniden düzenleyemez ve yerleri değiştiremezsiniz.
Tam form ile birlikte bir dizi ifadenin kesilmiş bir formu vardır ("yedi kez ölçün …"). Bunlar genellikle tüm atasözlerini ve sözleri temsil eden uzun ve karmaşık ifadelerdir. Kısaltılmış sürüm, eğer anlam zaten açıksa, genellikle konuşma diline uygunluk için kullanılır.
Mevcut anlatım birimlerinin çoğunun anlamının tam bir açıklaması anlatım sözlüğünde verilmektedir.
